در 17 اکتبر 2013، آژانس بین المللی تحقیقات سرطان، یکی از زیرمجموعه های سازمان بهداشت جهانی، برای اولین بار گزارشی منتشر کرد که آلودگی هوا برای انسان سرطان زا است و ماده اصلی آلودگی هوا ذرات معلق است.
در محیط طبیعی، ذرات معلق موجود در هوا عمدتاً شامل ماسه و گرد و غباری است که باد، خاکستر آتشفشانی خارج شده توسط فوران های آتشفشانی، دود و غبار ناشی از آتش سوزی جنگل ها، نمک دریا تبخیر شده از آب دریا در معرض نور خورشید و گرده گیاهان است.
با توسعه جامعه بشری و گسترش صنعتی شدن، فعالیت های انسانی نیز مقدار زیادی ذرات معلق در هوا منتشر می کند، مانند دوده حاصل از فرآیندهای مختلف صنعتی مانند تولید برق، متالورژی، نفت و شیمی، دود پخت و پز، اگزوز از اگزوز. اتومبیل، سیگار کشیدن و غیره
ذرات معلق موجود در هوا باید بیشتر نگران ذرات قابل استنشاق باشند، که به ذرات با قطر معادل آیرودینامیکی کمتر از 10 میکرومتر اشاره دارد، که اغلب در مورد آن می شنویم PM10 و PM2.5 کمتر از 2.5 میکرومتر است. .
وقتی هوا وارد مجرای تنفسی انسان می شود، موهای بینی و مخاط بینی به طور کلی می توانند بیشتر ذرات را مسدود کنند، اما ذرات زیر PM10 نمی توانند.PM10 می تواند در دستگاه تنفسی فوقانی تجمع یابد، در حالی که PM2.5 می تواند مستقیماً وارد برونشیول ها و آلوئول ها شود.
ذرات معلق به دلیل اندازه کوچک و سطح ویژه بزرگ، احتمال بیشتری برای جذب سایر مواد دارند، بنابراین علل بیماری زایی آن پیچیده تر است، اما مهم ترین آنها این است که می تواند باعث بیماری های قلبی عروقی، بیماری های تنفسی و سرطان ریه شود.
PM2.5 که معمولاً به آن اهمیت می دهیم، در واقع سهم کمی از ذرات قابل استنشاق را تشکیل می دهد، اما چرا به PM2.5 توجه بیشتری می کنیم؟
البته یکی به دلیل تبلیغات رسانه ای است و دیگری اینکه PM2.5 آلاینده های آلی و فلزات سنگین مانند هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای ریزتر و راحت تر جذب می شود که احتمال سرطان زا، تراتوژن و جهش زایی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
زمان ارسال: مارس-16-2022